Procesy sądowe, wysokie kwoty odszkodowań to tylko niektóre konsekwencje nieświadomości stomatologów oraz ich pośpiechu i niedbałości o procedury. Coraz bardziej świadomi swych praw pacjenci skwapliwie wysuwają roszczenia o odszkodowania za błędy popełnione w trakcie ich leczenia.
Bez względu na to czy te skargi mają słuszne czy niesłuszne uzasadnienie kosztują dentystę mnóstwo stresu i czasu. Wyróżniamy trzy rodzaje błędów: diagnostyczny, rokowania o stanie zdrowia i terapeutyczny. Błąd diagnostyczny to błędna diagnoza postawiona przez lekarza, która jest sprzeczna z obowiązującymi zasadami postępowania. Najczęstsze przyczyny błędu diagnostycznego to pominięcie istotnych pytań w ramach wywiadu lekarskiego albo niewykonanie odpowiednich badań. Czasem powodem jest nieumiejętne ocenienie informacji, które powinny wystarczyć do wystawienia właściwego rozpoznania.
Błąd rokowania o stanie zdrowia w połączeniu z błędem diagnostycznym może skutkować poważnymi komplikacjami i uszczerbkiem na zdrowiu. Błąd terapeutyczny z kolei to niewłaściwe dobranie terapii do danego schorzenia. Oprócz wspomnianych błędów często podstawą do roszczenia o odszkodowanie bądź zadośćuczynienie są zaniedbania lekarza w kwestii zalecanych procedur. Poszkodowany pacjent ma prawo dochodzić sprawiedliwości na podstawie paragrafów 1,2 i 3 artykułu 442 Kodeksu Cywilnego.
Roszczenie przedawnia się z upływem 10 lat, od dnia w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Gwarancją uniknięcia takich problemów jest skrupulatne prowadzenie dokumentacji medycznej. Warto też regularnie kontrolować posiadane leki. Pomaga też dokładny wywiad przy pierwszej wizycie oraz podpisany przez pacjenta kwestionariusz zdrowia.
Pamiętajmy, by regularnie informować pacjenta o przebiegu leczenia, a przy poważniejszych zabiegach warto wymagać od pacjenta podpisanej zgody na zaleczenie – to zabezpieczy nas potem przed ewentualnymi nieuzasadnionymi zarzutami.
