Szkoła Okluzji

W pierwszym etapie oprogramowanie Slicer wykorzystywano do budowy modeli anatomicznych, w których niewielkie, a istotne szczegóły były łatwiejsze do identyfikacji. Następnie używano oprogramowania do wizualizacji nerek, szczególnie guzów nerek w celu dokładnego zaplanowania zabiegów chirurgicznych. Oprogramowanie Slicer, doskonale nadaje się do wizualizacji 3D systemu naczyniowego, systemu płucnego, kostnego i struktury narządów miękkich.

Procedura planowania estetycznego z wykorzystaniem pratformy Smylist, w przypadkach stabilizacji nowej, bardziej efektywnej relacji centralnej żuchwy. Planowanie estetyczne to obecnie bardzo ważny element w każdej kompleksowej rehabilitacji protetycznej. Wymagania naszych pacjentów stale rosną, co znacząco wpływa na wzrost stopnia trudności naszej pracy, jednocześnie wymuszając niespotykaną dotąd perfekcję.

Ostatnio pisałem o MIP, CO i CR, aby każdy mógł wyrobić sobie o nich zdanie. Ale to tylko jeden kawałek z „okluzyjnego” tortu. Kolejnym, i to całkiem sporym, kawałkiem są mięśnie i więzadła. Jeżeli chodzi o więzadła: najważniejsze informacje, co należy zapamiętać, to fakt, że nie są one rozciągliwe. Działają trochę jak pasy bezpieczeństwa w samochodzie. Mam wrażenie, że są bardzo często niedoceniane, zwłaszcza kiedy mówimy o TMJ disorders.

Procedura planowania estetycznego z wykorzystaniem platformy Smylist została opracowana przez zespół węgierskich specjalistów pod kierunkiem dr Marii Csillag. Proponowany protokół na podstawie dwóch przypadków klinicznych.

Procedura wykonywania odbudów estetycznych z wykorzystaniem możliwości, jakie daje system Smylist. Logistyka współpracy z pracownią techniczną. W dobie technik cyfrowych coraz częściej staramy się wykorzystywać możliwości, jakie niesie ze sobą stomatologia cyfrowa. Odpowiednie powiązanie procesów planowania estetycznego i funkcjonalnego daje nieznane dotąd możliwości weryfikacji w 3D ustalonych planów leczenia. Przybliżę procedurę planowania i realizacji odbudów estetycznych za pomocą oprogramowania Smylist, będące na naszym rynku konkurencją dla systemu DSD dr Coachmana. W następnym artykule (w numerze 6/2018 Nowego Gabinetu Stomatologicznego) podam konkretny przykład zrealizowanej odbudowy tym sposobem.

Nowe możliwości analizy RTG stawów skroniowo-żuchwowych wykonywanej aparatem panoramicznym, pod kątem diagnostyki uszkodzeń wewnątrzstawowych.Od około 15 lat stosuję w swojej pracy wstępną diagnostykę uszkodzeń wewnątrzstawowych na podstawie analizy RTG stawów skroniowo-żuchwowych (ssż). Sam sposób analizowania obrazu RTG zrodził się po przestudiowaniu wielu artykułów zespołu badaczy pod kierunkiem prof. Pullingera i prof. Katzberga. Prof. Pullinger wykonał tysiące projekcji MR ssż i ustalił bardzo wiele mierzalnych parametrów mających lub potencjalnie mających spore znaczenie diagnostyczne.

Chyba nie ma obecnie na rynku szkolenia z okluzji, na którym nie były by poruszane tematy CR – relacji centralnej, CO – okluzji centralnej i MIP – pozycji maksymalnego zaguzkowania. Stanowią one podstawy wielu koncepcji okluzyjnych, łącząc się bezpośrednio z takimi terminami jak: przeszkody zgryzowe, węzły urazowe, zaburzenia ssż i mięśniem skrzydłowym bocznym.

Nie byłoby problemu gdyby nie fakt, że w zależności od koncepcji poznajemy inne metody odnajdowania CR, czy CO, ale też i inne definicje. W skrócie CR często tłumaczona jest jako „pozycja" (i to już wprowadza zamieszanie), która nie zależy od kontaktów międzyzębowych i doczekała się w okresie wielu lat aż 28 różnych i oczywiście "poprawnych" definicji (Palaskar et.all 2013). Moja ulubiona to ta Grabera z 1966: "CR to naturalna, neutralna pozycja żuchwy, która nie zbacza ani na prawo, ani na lewo, ani do przodu, ani do tyłu.

Interpretacja dostępnych badań diagnostycznych pod kątem informacji kiedy i w jaki sposób zakończyć leczenie w różnych postaciach dysfunkcji układu stomatognatycznego. Obecnie wykładnią efektywności leczenia jest interpretacja badań diagnostycznych, których dostępność oraz stopień zaawansowania stale rosną. Mamy obecnie spory arsenał możliwości diagnostycznych, a umiejętna analiza pozwala nam na planowanie oraz odpowiednie kierowanie procesem terapeutycznym.

Kiedy powinniśmy zakończyć leczenie dysfunkcji układu stomatognatycznego i jak ustabilizować jego wyniki - to bardzo proste, a zarazem trudne zagadnienie. Z jednej strony powinniśmy zlikwidować objawy bólowe, ale to tylko część prawdy. Pacjenci zgłaszają się do nas z bardzo różnymi postaciami dysfunkcji.

Jak samodzielnie wykonać skutecznie działający aparat okluzyjny? Z tym pytaniem pojawiają się kolejne: jak i kiedy rozpocząć trapię szyną u pacjentów, kiedy ustępują objawy i dlaczego zawsze rozpoczynamy od komponenty mięśniowej.

Fot. 123 RF

Praktyczny sposób na zdiagnozowanie problemów wpływających na występowanie zaburzeń czynnościowych narządu żucia. Sumiennie przeprowadzony wywiad oraz kompletna diagnostyka to podstawowe działania w każdym leczeniu stomatologicznym. Także w leczeniu zaburzeń czynnościowych narządu żucia. Układ stomatognatyczny to złożony system, powiązany z innymi układami i narządami ludzkiego organizmu. Holistyczne spojrzenie na pacjenta jest niezbędnym zadaniem lekarza dentysty, który rozpoczyna leczenie stomatologiczne.

Protokół leczenia i rehabilitacji uszkodzeń wewnątrzstawowych stawów skroniowo-żuchwowych człowieka. Zaawansowana szynoterapia. Pacjenci z uszkodzeniami wewnątrzstawowymi, trafiający do specjalistycznych praktyk stomatologicznych, mają najczęściej przemieszczenie krążka z zablokowaniem doprzednio-przyśrodkowym. O wiele rzadziej zdarzają się przypadki przemieszczenia bez zablokowania dotylno-bocznego, głównie bocznego lub przyśrodkowego. Przemieszczenia te powstają na skutek asymetrii w działaniu mięśni układu żucia i długiego działania sił destrukcyjnych destabilizujących poszczególne elementy układu.

Leczenie pacjentów z dysfunkcją układu stomatognatycznego, wymagających kompleksowej rehabilitacji protetycznej, to wyzwanie dla najlepszych i postępowanie, w którym wymagana jest współpraca lekarzy wielu specjalności. W większości przypadków klinicznych niezbędna jest współpraca: chirurga, periodontologia, ortodonty, stomatologa neuromięśniowego, protetyka, implantologia i fizjoterapeuty, a niekiedy psychoterapeuty i neurologa.

Co możemy osiągnąć? Korzyści dla pacjenta i lekarza. Projektowanie uśmiechu. Oprogramowanie Smylist, od niedawna dostępne w Polsce, to dzieło zespołu węgierskich specjalistów pracujących pod kierunkiem dr Marii Csillag. Przygotowane jest do stałej rozbudowy i uzupełniania o kolejne moduły. Obecna formuła daje spore możliwości w rozwiązywaniu bardzo skomplikowanych przypadków estetycznych. Jednak program ma też pewne wady.

W obecnych czasach obserwujemy znaczący rozwój wszelkich technik poprawiania wyglądu. Stomatologia estetyczna przeżywa niebywały rozkwit. Coraz więcej uwagi producenci poświęcają planowaniu oraz realizacji w sposób możliwie wierny zaplanowanych dla pacjentów uzupełnień protetycznych. Obecnie na świecie funkcjonuje kilka kompletnych systemów, które umożliwiają i pozwalają na wierne odtworzenie projektów uśmiechu za pomocą licówek lub koron, najczęściej czasowych, ale również finalnych, wykonywanych za pomocą programów CAD–CAM i frezarek numerycznych.

W pracy przedstawiono praktyczny przykład odbudowy estetycznej zębów żuchwy i szczęki z wykorzystaniem technik stomatologii neuromuskularnej. Opisano również wykorzystanie deprogramatora mięśni oraz zastosowanie koron porcelanowych na podbudowie tlenku cyrkonu w celu przywrócenia estetyki i funkcji.

Układ stomatognatyczny to złożona jednostka zależna od wielu składowych narządu żucia, w tym od wzajemnych relacji pomiędzy anatomicznymi strukturami stawów skroniowo- żuchwowych, a przeciwstawnymi powierzchniami okluzyjnymi zębów. To także relacje czynnościowe poszczególnych składowych narządu żucia sterowane przez CUN.

Zasady diagnostyki w dysfunkcjach układu stomatognatycznego człowieka krok po kroku, czyli na co zwrócić uwagę w poszczególnych etapach badania pacjenta. Dysfunkcje układu stomatognatycznego pacjenta to problem, który stale narasta. Coraz większa rzesza pacjentów prezentuje większe lub mniejsze objawy dysfunkcji. Oczywiście nie wszyscy są z tego powodu nieszczęśliwi. U większości z nich jest to dysfunkcja zaadaptowana, czyli taka która przebiega bezobjawowo, dzięki zdolnościom przystosowawczym organizmu.

Prawidłowa okluzja, czyli funkcyjne kontakty zębów górnych z dolnymi, stanowi fundament dla każdej interwencji podjętej w jamie ustnej pacjenta. Jej prawidłowe zrozumienie, a następnie przestrzeganie zasad, pozwoli uchronić pacjenta przed wystąpieniem problemów wynikających z przeciążenia, takich jak: ubytki abfrakycjne, patologiczne starcie zębów, pęknięcia koron i korzeni, ukruszenia, pęknięcia i złamania prac protetycznych, przemieszczenia zębów, czy w końcu zwiększenia się ich ruchomości[1],[2].