Żywice kompozytowe zostały wprowadzone w stomatologii ponad 70 lat temu. Jednak dopiero po roku 1955, kiedy Buonocore odkrył sposób na trwalsze mocowanie żywic akrylanowych do szkliwa, wprowadzając do stomatologii pojęcie adhezji chemicznej, zaczęły być używane przez lekarzy chętnie i często(1). Od tego czasu materiały kompozytowe są ciągle udoskonalane przez zmianę właściwości, aby lepiej spełniać potrzeby współczesnej stomatologii. Pierwsze materiały, oparte wyłącznie na monomerze Bis-GMA były tylko chemoutwardzalne, później pojawiły się metody polimeryzacji światłem ultrafioletowym (2), a wreszcie i światłem widzialnym (stosowane do dzisiaj).
Materiał kompozytowy Versacomp – zastosowanie w praktyce klinicznej
Typografia
- Najmniejsza Mała Średnia Większa Największa
- Obecna Helvetica Segoe Georgia Times
- Tryb czytania
