Materiały stomatologiczne

W stomatologii zachowawczej największe znaczenie mają cementy - materiały złożone (kompozytowe) służące do trwałego łączenia tkanek zębowych z uzupełnieniem. Są wykorzystywane ze względu na bardzo dobre właściwości estetyczne i parametry mechaniczne oraz prostotę zastosowania.Dynamiczny rozwój ceramiki zaowocował wykonywaniem uzupełnień z porcelany i wywołał konieczność stworzenia nowych materiałów cementujących. Istniejące na rynku cementy fosforanowe, karboksylowe a potem też szklanojonomerowe okazały się za słabe do trwałego mocowania uzupełnień pełnoceramicznych.

 Erozja szkliwa jest zjawiskiem progresywnym i nieodwracalnym powodującym utratę struktur zębów na skutek ekspozycji na różnego typu czynniki. Mogą być to działania mechaniczne lub też środki chemiczne. Erozja na podłożu chemicznym jest częściej obserwowana w krajach Europy, Bliskiego Wschodu i Ameryki Południowej niż w Azji. Jest to najprawdopodobniej wynikiem spożywania dużej ilości kwaśnych napojów oraz nawyków żywieniowych. W krajach basenu Morza Śródziemnego ma to związek ze spożywaniem znacznych ilości wina lub sosów, których głównymi składnikami są kwasy octowy i cytrynowy.

O wodorotlenku wapnia od pewnego czasu słyszymy bardzo dużo. Ma zarówno swoich zwolenników jak i przeciwników. Wobec powszechnie propagowanego leczenia jednowizytowego, dążenia do uproszczenia procedur endodontycznych, skrócenia czasu leczenia kanałowego i maksymalnej skuteczności, wydaje się, że wszelkie opatrunki czasowe zakładane do kanału korzeniowego odchodzą do lamusa. Ale czy na pewno?

Protezy całkowite utrzymywane są na podłożu protetycznym za pomocą różnych rodzajów sił: adhezji, kohezji, przyssania czynnościowego, siły żucia, siły wyzwalanej przez mięśnie układu stomatognatycznego oraz siły ciężkości w przypadku protezy dolnej. Sumaryczna wartość tych sił wynosi od 50 do 60 N. Przy zadowalających warunkach podłoża protezowanego suma tych sił jest wystarczająca do silnego utrzymania protezy.

Uszczelniacze bruzd i szczelin (tzw. laki) okazały się wysoce skuteczne w zapobieganiu próchnicy. Istnieją udokumentowane badania ich skuteczności w dłuższym okresie czasu. Głównym kryterium skuteczności laku jest jego szczelność brzeżna. Jeżeli uszczelniacz zostanie prawidłowo zespolony z powierzchnią zęba, to należy oczekiwać, że częstość występowania próchnicy będzie mniejsza.

W życiu codziennym spotykamy wiele informacji na temat fluoru, poczynając od reklam czy artykułów zachwalających fluor do publikacji mówiących o śmiertelnym zagrożeniu w kontakcie z tym pierwiastkiem. Faktem jednak jest, że fluor w odpowiednich ilościach jest pierwiastkiem niezbędnym dla prawidłowego rozwoju kości i zębów.

Podchloryn sodu. Roztwory podchlorynu znalazły szerokie zastosowanie do dezynfekcji w gabinecie stomatologicznym: do dezynfekcji wycisków, dezynfekcji protez, wzorników oraz przemywania światła kanałów zębowych. Okazuje się, że mimo rozwoju nauki, „stare” podchloryny są wciąż skuteczne i niezastąpione. Jednak nieumiejętne ich stosowanie może być niebezpieczne dla zdrowia pacjenta lub lekarza. Innym niebezpieczeństwem jest zniszczenie pracy podczas dezynfekcji.

Od jakiegoś czasu w grupie preparatów do profilaktyki pojawiły się środki sprzyjające remineralizacji i ochronie twardych tkanek zębów oparte na hydroksyapatycie oraz innych bioaktywnych jonach. Stanowią bardzo ciekawą grupę do wykorzystania, zarówno synergistycznie, łącznie z preparatami fluoru, jak i alternatywnie, tam gdzie nadmierna podaż fluoru nie będzie wskazana.

Tlenek cyrkonu zdobywa coraz większe uznanie stomatologów. Jest trwały i estetyczny. W praktyce stomatologicznej używa się trzech różnych ceramik opartych na tlenku cyrkonu. Ponieważ stał się taki modny, warto poznać jego właściwości, sposoby tworzenia i wykorzystania. Czasami zdarza się, że korona czy most na podbudowie z tlenku cyrkonu i licowany porcelaną na początku wygląda pięknie, ale pod wpływem czasu następuje rozczarowanie. Napalona porcelana zaczyna pękać lub występuje problem szczelności brzeżnej. Aby zapobiec tego typu problemom, warto jest poznać bliżej właściwości materiału, jakim jest tlenek cyrkonu.

Chlorheksydyna (CHX) to jeden ze związków antyseptycznych chętnie stosowanych w medycynie, a zwłaszcza w stomatologii. Ma działanie zarówno bakteriobójcze, jak i bakteriostatyczne, szczególnie silne wobec bakterii Gram-dodatnich, słabsze wobec bakterii Gram-ujemnych i niektórych wirusów. Obserwuje się również działanie grzybobójcze, choć w leczeniu zakażeń grzybiczych jamy ustnej może nie być skuteczna w monoterapii.