Udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakładach opiekuńczo-leczniczych

Do naruszenia zbiorowych praw pacjentów doszło w podmiocie leczniczym z woj. mazowieckiego, prowadzącym zakład opiekuńczo-leczniczy, w którym przebywali pacjenci w wieku starszym z wielochorobowością. Zastrzeżenia Rzecznika Praw Pacjenta dotyczyły m.in. braku zapewnienia właściwej obsady lekarskiej w tym podmiocie. Podmiot leczniczy nie zapewniał opieki lekarzy w porze nocnej. Zdaniem Rzecznika doszło do naruszenia przez podmiot leczniczy zbiorowego prawa pacjentów do świadczeń zdrowotnych, o którym mowa w art. 8 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.
Podmiot leczniczy nie zgodził się z wydaną decyzją, wnosząc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd nie podzielił stanowiska skarżącego i oddalił skargę. Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, podmiot leczniczy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W ostatecznym rozstrzygnięciu Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił zarzutów skarżącego i oddalił przedmiotową skargę. W ustnych motywach orzeczenia wskazano, że z przepisu art. 59 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta ani z przepisów ustawy o działalności leczniczej nie wynika, że podmiot leczniczy nie musi zapewniać opieki lekarskiej przez całą dobę. Przypomniał, że zgodnie zart. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej świadczenia zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. W tej definicji mieszczą się świadczenia zdrowotne udzielane przez lekarzy inie można stwierdzić, że zakład opiekuńczo-leczniczy, prowadzący działalność na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej, nie musi zapewnić całodobowych świadczeń zdrowotnych udzielanych przez lekarzy.
Wyrok wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny jest ostateczny.