Solidarna odpowiedzialność lekarzy

Lekarz udzielający świadczeń zdrowotnych ponosi tzw. „odpowiedzialność solidarną” w przypadku, gdy pacjent dochodzi swoich praw za źle wykonany zabieg. W zależności od rodzaju zatrudnienia może dzielić ją z podmiotem leczniczym.

Przy zatrudnieniu na umowę o pracę wierzytelność pokrywa podmiot leczniczy, który zatrudnia lekarza. Jednakże, kiedy odszkodowanie zostanie wypłacone, podmiot ma możliwość ubiegania się od lekarza należności, która nie może być wyższa niż trzymiesięczne wynagrodzenie. Wspomniana wyżej odpowiedzialność solidarna ponoszona jest – według art. 441 kodeksu cywilnego – gdy dojdzie do zdarzenia medycznego. Ponoszą ją dentysta oraz podmiot, z którym podpisał on umowę. Odpowiedzialność solidarna, czyli bierna nie przez przypadek nosi miano solidarności dłużników. Ponoszona jest przez kilku dłużników i każdy z nich poważnie ryzykuje, że jego całe świadczenie zostanie wykonane  na rzecz właściciela. Stąd w praktyce wierzytelność przeważnie zaspokajana jest w częściach (przez kilku) lub rzadziej: przez jednego dłużnika. Roszczenie regresowe nakłada na pozostałych dłużników obowiązek rozliczenia się z dobrodziejem, który spłacił zobowiązania. Procedura działania w takiej sytuacji opisana jest w umowie, a jeśli nie to trzeba zerknąć do k.c. i stamtąd czerpać wskazówki.

Solidarność wyraża się miedzy innymi w tym, że w przypadku gdy jeden z dłużników zapłacił dużo więcej niż przewidywały ustalenia to ma prawo zażądać zwrócenia nadwyżki od reszty dłużników – mimo że wcale niekoniecznie musieli być w to zaangażowani poprzez jakąś usługę. I podobnie,  jeśli jeden z wierzycieli jest niewypłacalny, pozostali wykazują się „solidarnością bierną” i solidarnie pokrywają dług dokładając od siebie w równych częściach.

Więcej na temat solidarnej odpowiedzialności w ustawie z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (DZ.U.2011.112.654 ze zm. art. 27 ust. 7 oraz art. 33.