Materiały stomatologiczne

Podczas używania różnych materiałów w obrębie jamy ustnej bardzo często następuje zjawisko mikroszczeliny. Może być to tworzenie się przerwy pomiędzy dwoma strukturami w skali mikro lub nano. Przyczyn powstawania tego zjawiska można dopatrywać się w kilku rodzajach czynników.

Amalgamaty znajdują zastosowanie w stomatologii już od prawie dwóch wieków. Pierwsze zastosowanie przypisuje się braciom Crawcouer, którzy ugniatali z rtęcią rozdrobnione srebrne monety w 1833 roku. Za ojca nowoczesnych wypełnień amalgamatowych uważa się G.V. Blacka, który w 1895 po raz pierwszy określił skład amalgamatu jako mieszaninę: 67 proc. Ag, 27 proc. Sn, 5 proc. Cu, 1 proc. Zn.

Wypełnienia czasowe w stomatologii. Materiały do wypełnień czasowych (temporary filling) są tomateriały stosowane przed założeniem materiału długoczasowego. Dlatego stawia się przed nimi inne wymagania niż wobec materiałów długoczasowych. Podstawowymi wymaganiami są łatwość zakładania i usuwania z miejsca aplikacji, muszą mieć też korzystny wpływ na tkanki zęba (zwłaszcza na miazgę) i przyzębia.

Materiały kompozytowe stosowane do uzupełnień w zębach są znane już od ponad 35 lat. Charakteryzują się stosunkowo wysoką odpornością na zgniatanie, dosyć niską ścieralnością oraz dobrą adhezją do tkanek zęba. Jednak jedną z zasadniczych właściwości, z powodu której materiały te są szeroko stosowane i na stałe zagościły w gabinetach stomatologicznych, jest ich kolor. Barwy kompozytu dokładnie odwzorowują kolor otaczających tkanek zęba.

Dzięki silnym własnościom utleniającym oraz nietoksycznym produktom rozkładu nadtlenek wodoru znalazł zastosowanie w stomatologii. Służy przede wszystkim do wybielania zębów, ale także używany jest do dezynfekcji kanałów korzeniowych, jak i powierzchni wycisków i protez, a nawet systemów rozprowadzających wodę w unicie.

Fluorek cyny (II), tak chętnie kilkadziesiąt lat temu zastępowany w pastach do zębów przez inne źródła fluoru znów, wraca do łask. Oprócz dostarczania do szkliwa fluoru, pełni funkcję antybakteryjną, zapobiega próchnicy zębów, zapaleniu dziąseł, nadwrażliwości zębiny oraz tworzeniu się płytki nazębnej. Właściwości te wyraźnie odróżniają fluorek cyny od fluorku sodu, który jako źródło jonów fluorowych w zasadzie chroni tylko przed rozwojem próchnicy.

Żywice kompozytowe zostały wprowadzone w stomatologii ponad 70 lat temu. Jednak dopiero po roku 1955, kiedy Buonocore odkrył sposób na trwalsze mocowanie żywic akrylanowych do szkliwa, wprowadzając do stomatologii pojęcie adhezji chemicznej, zaczęły być używane przez lekarzy chętnie i często(1). Od tego czasu materiały kompozytowe są ciągle udoskonalane przez zmianę właściwości, aby lepiej spełniać potrzeby współczesnej stomatologii. Pierwsze materiały, oparte wyłącznie na monomerze Bis-GMA były tylko chemoutwardzalne, później pojawiły się metody polimeryzacji światłem ultrafioletowym (2), a wreszcie i światłem widzialnym (stosowane do dzisiaj).

System CAD/CAM Zirkonzahn 5-TEC daje możliwość wykonania odbudowy protetycznej w bezpieczny i precyzyjny sposób. Skanowanie modelu pozwala stworzyć elementy w postaci wirtualnej na wszystkich etapach: począwszy od tymczasowego modelu zębów, które mogą być wykorzystywane do celów diagnostycznych, do bardzo złożonych, prawie gotowych konstrukcji protetycznych, w bardzo krótkim czasie. Wyższy niż kiedykolwiek wcześniej stopień zaawansowania funkcji oprogramowania pozwala na osiągnięcie równowagi pomiędzy funkcjonalnością i estetyką. Możliwa jest produkcja doskonałych mostów. Osiągnięte rezultaty mają najwyższe standardy jakości, przy jednoczesnym uproszczeniu pracy laboratoryjnej.

Polski rynek implantologiczny należy do najszybciej rozwijających się na świecie. Liczba wszczepionych implantów w naszym kraju wzrasta z roku na rok, jednak perspektywy polskiego rynku są znacznie większe. Świadczyć może o tym fakt, że w Polsce w zeszłym roku na 10.000 mieszkańców wkręcono 20 implantów, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych 60, Niemczech 120, a w Korei Południowej najwięcej na świecie – 240 implantów.

Wobec rozwoju endodoncji, możliwości zastosowania włókien szklanych, szerokiego wykorzystania uzupełnień ceramicznych, pełnokonturowych, czy wykonywanych na różnych typach podbudów, odbudowa zrębu zęba staje się koniecznością. Można ją wykonać którymkolwiek z powyższych sposobów. A wszystko to w zasadzie, jak zawsze, w dążeniu do lepszego efektu estetycznego, uproszczenia procedury klinicznej i oczywiście uzyskania jak najtrwalszego efektu pracy lekarza.