Zasadnicza różnica między umową o pracę a umową kontraktową jest taka, że tzw. ”kontrakt” ma formę stosunku zobowiązaniowego, ustalanego przez przepisy prawa cywilnego. Według kodeksu strony mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, pod warunkiem, że jego treść lub cel nie sprzeciwiają się ustawie, nie mają na celu obejścia przepisów ustawy ani nie naruszają zasad współżycia społecznego (patrz art. 3531 k.c.).
Lekarz może negocjować warunki kontraktu i ustalać treść swojego kontraktu. Jest po prostu drugą stroną umowy a jego prawa i obowiązki regulowane są - prócz treści umowy – przez ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
Artykuł 33 ustawy o działalności leczniczej podkreśla, że w przypadku wyrządzenia pacjentowi szkody podczas udzielania świadczeń zdrowotnych odpowiedzialność za szkodę, która jest wynikiem udzielania świadczeń zdrowotnych lub niezgodnego z prawem zaniechania świadczeń zdrowotnych ponoszą zarówno lekarz, jak i podmiot leczniczy.
Pacjent może zdecydować, czy będzie kierować roszczenia odszkodowawcze przeciwko lekarzowi, przeciw podmiotowi leczniczemu czy może przeciwko obu jednocześnie. Uzyskanie przez pacjenta od jednej ze zobowiązanych stron świadczenia, które prowadzi do naprawienia powstałej zgody jest warunkiem rozliczenia między stronami. Z kolei jeśli chodzi o umowę o pracę w przypadku dokonania szkody do naprawienia jej szkód zobowiązany jest jedynie pracodawca.
Jeśli szkoda lekarza była nieumyślna, wtedy podmiot leczniczy (lub inny pracodawca) ma prawo dochodzić od lekarza zwrotu świadczenia, ale o wartości nie większej, niż wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenia.
